Doorgaan naar hoofdcontent

Balans

We zijn nu zes weken na de laatste chemokuur en het gaat allemaal iets anders dan ik had verwacht. Ik was natuurlijk superblij dat ik na vier zware maanden klaar was met de behandeling. Eindelijk een langere rustperiode van minimaal 3 maanden, dus tijd zat om te herstellen, weer fit te worden en om allemaal leuke dingen te doen. Ik kan mijn eigen tijd weer indelen en hoef geen rekening meer te houden met de chemokuren en alles wat daarbij komt kijken. 

Het leven is zo leuk en ik heb het gevoel dat ik vier maanden moet inhalen, dus doe ik heel veel en plan ik heel veel. Lunchje hier, etentje daar, afspreken met vriendinnen en familie, dagje naar Callantsoog, dagje naar Amsterdam, avondje in de kroeg, qualitytime met Ro en Fie en ga zo maar door. Daarnaast is er natuurlijk ook nog gewoon het huishouden en de boodschappen. Ook had ik een paar doelen bedacht ter motivatie om weer fit te worden, zo wil ik graag de 11merentocht (50km) gaan fietsen en de halve marathon gaan wandelen.

Zoals je kunt lezen de mooiste plannen, maar helaas denken mijn lichaam en geest hier iets anders over en werken die totaal niet mee. Ik had gedacht om mijn 'oude' leven gewoon weer op te kunnen pakken, maar het herstellen kost veel meer tijd en waarschijnlijk word ik nooit meer de oude. Een gedachte die ik liever nog heel ver weg stop.

Op dit moment kost alles nog heel veel energie. Ik hoef maar iets teveel te doen en ik word overvallen door een extreme moeheid. Ik weet dat je kan huilen van verdriet of geluk, maar heb nooit geweten dan je ook kan huilen van moeheid. Ik ben dan dus zo moe dat ik wel kan huilen van vermoeidheid, maar dat doe ik dus niet, want zelfs dat is te vermoeiend... Best lastig en frusterend.

Het is voor mij nu belangrijk om een balans te vinden tussen (leuke) dingen doen en rust te nemen en dat is knap lastig. Donderdag heb ik weer een gesprek met de oncologische psycholoog van het UMCG en ik weet zeker dat zij mij wat handvatten kan geven hoe ik het best kan omgaan met die moeheid.

Natuurlijk blijf ik het leven en de dag plukken, alleen dan met iets meer chillig!


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Lief Verdriet

In mijn laatste blog had ik al geschreven dat ik iets had bedacht om mijzelf bezig te houden. Een leuk project dat bestaat uit meerdere dromen van mij. Ik ben druk bezig geweest om het concreet te maken en uit te werken en het eerste stapje is gezet. En dat is namelijk een eigen site, genaamd Lief Verdriet. Vanaf nu ga ik verder bloggen op Lief Verdriet. Ik heb eigenlijk grootse plannen, maar laat ik eerst maar eens klein beginnen en dat is dus bloggen over mijn dagelijkse leven als ongeneeslijk zieke mama. Het dagelijks schrijven op Polarsteps vond ik zo leuk en fijn om te doen, dus het is de bedoeling dat ik op Lief Verdriet veel ga schrijven, niet dagelijks, maar in ieder geval regelmatiger dan ik hier heb gedaan. Dus als je graag op de hoogte wilt blijven van mijn palliatieve leven, neem dan een kijkje op mijn eigen site Lief V erdriet . Liefs, Nina
Een reactie posten
Meer lezen

Mijn elfde maand als kankerpatiënt en meer

  Op 17 juli schreef ik mijn laatste blog op deze site en daarna was het stil... Excuus hiervoor, maar in de tussentijd heb ik natuurlijk niet stil gezeten en daarom deze update. De laatste blog was namelijk net voor onze vakantie, mijn droomreis en ik had het op mijn manier daar onwijs druk mee. Ik wilde deze reis wel graag gaan vastleggen en zou jullie nog laten weten hoe en wat... en dat heb ik dus niet gedaan. Onze reis was fantastisch en bijna dagelijks heb ik dit bijgehouden via Polarsteps. Als jullie het leuk vinden om dit te lezen dan kan dat via https://www.polarsteps.com/NinaKremer1981/5284785-droomreis-indonesie Mijn elfde maand (van 8 juli tot 8 augustus) was dus een geweldige maand, aangezien ik voornamelijk op reis door Indonesië was. Gelukkig voelde ik mij ook heel goed en dat was heel fijn! Mijn conditie is nog steeds niet heel goed, maar we hebben veel gewandeld (elke dag minimaal 10.000 stappen), gezwommen, mooie tours gedaan, gehiked en ik heb ook nog een surflesje g
Een reactie posten
Meer lezen

Mijn negende maand als kankerpatiënt

  Mijn negende maand als kankerpatiënt was een maand met een dubbel gevoel. Aan de ene kant was het een hele fijne maand. Ik heb veel qualitytime gehad met mijn gezin, familie en vrienden en zoals jullie van mij gewend zijn was dat bijna altijd in combinatie met lekker eten, drinken en als het kon ook nog lekker in het zonnetje. Ook hebben we met Hemelvaart gekampeerd in Zeeland, eigenlijk was het glamping, want we zaten in een luxe tent met echte bedden en we hadden ons eigen sanitair. Fie vond het geweldig op de camping en wil het liefst volgend jaar twee weken naar een camping... Natuurlijk heb ik ook genoten, heerlijk om even in een andere omgeving te zijn. En dan het letterlijke hoogtepunt van deze maand was de rondvlucht, waar ik ook maximaal van heb genoten. Aan de andere kant was het een wat mindere maand. Ik had gedacht dat ik nu wel weer hersteld zou zijn van de chemo en weer fitter zou zijn. Waarschijnlijk ben ik ook wel hersteld van de chemo, maar nu begint mijn lijf moeili
12 reacties
Meer lezen