Afspraak met de arts

 

De nacht van zondag op maandag heb ik niet goed geslapen. Het was warm, ik was onrustig en de raarste dromen kwamen voorbij. Ook had ik gedroomd dat de uitslag van de CT-scan positief was, dus dat was een goed teken!

We hadden de afspraak pas om 14.30 uur, maar gelukkig ging de dag redelijk snel voorbij. Nadat ik Fie naar school had gebracht, had ik een afspraak bij de fysio. Ik was nog een beetje stijf van die halve marathon die we zaterdag hadden gewandeld, maar het sporten was lekker en ging erg goed!

Thuis nog even  het huishouden gedaan en om mezelf niet helemaal gek te maken van de zenuwen heb ik mijn gedachten verzet door een leuke film op Netflix te kijken. Rond half 1 kwam Ro thuis en even later zaten we in de auto naar het UMCG. Natuurlijk waren we te vroeg en konden we nog even een koffie en latte doen bij de fontein in het UMCG. Dit doen Ro en ik eigenlijk altijd en hoort er een beetje bij.

In de wachtruimte van de oncologische afdeling was het druk, maar gelukkig waren we vrij snel aan de beurt. We zaten nog niet of de arts zei al dat de scan goed was! Alles was stabiel en er waren geen nieuwe plekjes te zien, zo fijn!! Ik heb nog wel even gevraagd hoe het zit met de bult in mijn nek. Ze heeft de scan nog even extra goed bekeken en in mijn nek gevoeld, maar ik hoefde mij geen zorgen te maken. Ze vond het niet verontrustend. Ook was er geen verklaarbare reden voor mijn pijntjes/kwaaltjes. Waarschijnlijk ben ik mij nu veel bewuster van mijn lijf en alles wat ik voel. Natuurlijk moet ik het wel in de gaten blijven houden en als ik het niet vertrouw contact opnemen met de arts. Binnen 10 minuten stonden Ro en ik alweer buiten de spreekkamer met een afspraak dat ik over 12 weken weer terug moet komen voor een CT-scan en bloedonderzoek. 

Ik ben echt zo opgelucht en blij!! De chemo heeft goed zijn werk gedaan en al dat afzien is dus niet voor niks geweest. Ik had ook in mijn hoofd, vier maanden chemo en daarna minimaal vier maanden rust voor een fantastische onbezorgde zomer en dit gaat dus nu gewoon werkelijkheid worden, ik ben echt zo blij en dankbaar. Ik krijg weer steeds meer vertrouwen in mijn lichaam en ik heb het gevoel dat na een hele hobbelige bobbelige weg eindelijk een stijgende lijn is te zien.

Het wordt een fantastische zomer met als hoogtepunt mijn droomreis naar Indonesië met de liefste en Fie. Ik ga deze zomer onwijs genieten, herinneringen maken en het leven plukken. 

Carpe Diem lieve mensen, life is good!