Doorgaan naar hoofdcontent

Afspraak met de arts

 

De nacht van zondag op maandag heb ik niet goed geslapen. Het was warm, ik was onrustig en de raarste dromen kwamen voorbij. Ook had ik gedroomd dat de uitslag van de CT-scan positief was, dus dat was een goed teken!

We hadden de afspraak pas om 14.30 uur, maar gelukkig ging de dag redelijk snel voorbij. Nadat ik Fie naar school had gebracht, had ik een afspraak bij de fysio. Ik was nog een beetje stijf van die halve marathon die we zaterdag hadden gewandeld, maar het sporten was lekker en ging erg goed!

Thuis nog even  het huishouden gedaan en om mezelf niet helemaal gek te maken van de zenuwen heb ik mijn gedachten verzet door een leuke film op Netflix te kijken. Rond half 1 kwam Ro thuis en even later zaten we in de auto naar het UMCG. Natuurlijk waren we te vroeg en konden we nog even een koffie en latte doen bij de fontein in het UMCG. Dit doen Ro en ik eigenlijk altijd en hoort er een beetje bij.

In de wachtruimte van de oncologische afdeling was het druk, maar gelukkig waren we vrij snel aan de beurt. We zaten nog niet of de arts zei al dat de scan goed was! Alles was stabiel en er waren geen nieuwe plekjes te zien, zo fijn!! Ik heb nog wel even gevraagd hoe het zit met de bult in mijn nek. Ze heeft de scan nog even extra goed bekeken en in mijn nek gevoeld, maar ik hoefde mij geen zorgen te maken. Ze vond het niet verontrustend. Ook was er geen verklaarbare reden voor mijn pijntjes/kwaaltjes. Waarschijnlijk ben ik mij nu veel bewuster van mijn lijf en alles wat ik voel. Natuurlijk moet ik het wel in de gaten blijven houden en als ik het niet vertrouw contact opnemen met de arts. Binnen 10 minuten stonden Ro en ik alweer buiten de spreekkamer met een afspraak dat ik over 12 weken weer terug moet komen voor een CT-scan en bloedonderzoek. 

Ik ben echt zo opgelucht en blij!! De chemo heeft goed zijn werk gedaan en al dat afzien is dus niet voor niks geweest. Ik had ook in mijn hoofd, vier maanden chemo en daarna minimaal vier maanden rust voor een fantastische onbezorgde zomer en dit gaat dus nu gewoon werkelijkheid worden, ik ben echt zo blij en dankbaar. Ik krijg weer steeds meer vertrouwen in mijn lichaam en ik heb het gevoel dat na een hele hobbelige bobbelige weg eindelijk een stijgende lijn is te zien.

Het wordt een fantastische zomer met als hoogtepunt mijn droomreis naar Indonesië met de liefste en Fie. Ik ga deze zomer onwijs genieten, herinneringen maken en het leven plukken. 

Carpe Diem lieve mensen, life is good!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Mijn negende maand als kankerpatiënt

  Mijn negende maand als kankerpatiënt was een maand met een dubbel gevoel. Aan de ene kant was het een hele fijne maand. Ik heb veel qualitytime gehad met mijn gezin, familie en vrienden en zoals jullie van mij gewend zijn was dat bijna altijd in combinatie met lekker eten, drinken en als het kon ook nog lekker in het zonnetje. Ook hebben we met Hemelvaart gekampeerd in Zeeland, eigenlijk was het glamping, want we zaten in een luxe tent met echte bedden en we hadden ons eigen sanitair. Fie vond het geweldig op de camping en wil het liefst volgend jaar twee weken naar een camping... Natuurlijk heb ik ook genoten, heerlijk om even in een andere omgeving te zijn. En dan het letterlijke hoogtepunt van deze maand was de rondvlucht, waar ik ook maximaal van heb genoten. Aan de andere kant was het een wat mindere maand. Ik had gedacht dat ik nu wel weer hersteld zou zijn van de chemo en weer fitter zou zijn. Waarschijnlijk ben ik ook wel hersteld van de chemo, maar nu begint mijn lijf mo...
12 reacties
Meer lezen

Lief Verdriet

In mijn laatste blog had ik al geschreven dat ik iets had bedacht om mijzelf bezig te houden. Een leuk project dat bestaat uit meerdere dromen van mij. Ik ben druk bezig geweest om het concreet te maken en uit te werken en het eerste stapje is gezet. En dat is namelijk een eigen site, genaamd Lief Verdriet. Vanaf nu ga ik verder bloggen op Lief Verdriet. Ik heb eigenlijk grootse plannen, maar laat ik eerst maar eens klein beginnen en dat is dus bloggen over mijn dagelijkse leven als ongeneeslijk zieke mama. Het dagelijks schrijven op Polarsteps vond ik zo leuk en fijn om te doen, dus het is de bedoeling dat ik op Lief Verdriet veel ga schrijven, niet dagelijks, maar in ieder geval regelmatiger dan ik hier heb gedaan. Dus als je graag op de hoogte wilt blijven van mijn palliatieve leven, neem dan een kijkje op mijn eigen site Lief V erdriet . Liefs, Nina
Een reactie posten
Meer lezen

Mijn tiende maand als kankerpatiënt

Donderdag was het de achtste van de maand en dat betekende dat ik alweer 10 maanden kankerpatiënt ben. De tijd gaat echt snel, want ik ga 'gewoon' al richting mijn eerste cancerversary, maar zo ver is het nog niet. Vandaag blik ik even terug op mijn tiende maand als kankerpatiënt. Ik heb een hele goede en fijne maand gehad met vooral heel veel leuke dingen. De CT-scan en de uitslag was even spannend, maar zoals jullie kunnen hebben lezen, was deze heel goed. Deze goede uitslag gaf mij mentaal ook een boost. Mijn lichaam heeft goed gereageerd op de chemo en mijn lichaam is (eindelijk) goed aan het herstellen, anders had ik die halve marathon ook nooit kunnen uitwandelen.  Natuurlijk heb ik afgelopen maand weer veel genoten van F&F oftewel Food & Friends/Family. Goede gesprekken voeren en veel lachen met lieve vrienden, familie en ex-collega's in combinatie met lekker eten en/of een drankje op het terras in de zon vind ik echt heel fijn. Ik ben daar zo dankbaar voor! ...
6 reacties
Meer lezen