Mar-athon Sneek

 

Gisteren was de Mar-athon Sneek! Overdag konden de wandelaars de hele, halve of kwart marathon gaan wandelen en 's avonds waren de hardlopers aan de beurt. 

Begin februari hebben we (Kirsten, Janny en Sharon) ons ingeschreven voor de halve wandel marathon. Ik zat toen midden in de chemo en vond dit wel een mooi doel om naar toe te werken. Zo had ik een stok achter de deur om in beweging te blijven tijdens de chemo en natuurlijk na de chemo. Goed voor het herstel en gelukkig dachten de fysio en oncologische verpleegkundige er ook zo over. De fyso had aangegeven dat ik de afstand wel rustig moest gaan opbouwen en ik moest de oncologische verpleegkundige beloven dat ik zou uitstappen als het niet meer zou gaan. Dus ik moest duidelijk mijn grens bewaken en er niet over gaan. Aangezien de marathon precies 3 maanden na mijn laatste chemo zou zijn, moest dit wel haalbaar zijn.

Gelukkig wandel ik dagelijks, want als ik Sofie naar school breng of haar van school haal doe ik dat lopend. Vaak maak ik er 's ochtends een iets langer rondje van. Daarnaast doe ik graag een rondje stad en ik  probeer 1x per week een rondje te lopen met Dirk. Eigenlijk was het de bedoeling dat die rondjes steeds groter zouden worden, maar ons langste rondje was 6km. Dit kwam door mij met mijn pijntjes en kwaaltjes. Ik had mij dan ook voorgenomen dat ik sowieso de 10km zou halen en daarna zou beslissen om uit te stappen of door te lopen. Ik heb dan ook iedereen moeten beloven dat ik niet over mijn grens zou gaan en zou uitstappen als het niet meer zou gaan.

Gisteren was dus de grote dag! Rond half 11 waren we door Serge afgezet bij het Schuttersveld, want daar vertrokken pendelbussen naar de start van de halve marathon. Na een half uur in de rij te hebben gestaan konden we de bus in en na een ritje van een half uur konden we uitstappen. We moesten een stukje lopen tot we aan de start stonden. Daar moesten we weer wachten, want iedereen kreeg zijn eerste stempel en daarna waren we los!! In het begin moest iedereen een beetje in zijn ritme komen, het was druk en alle mensen waren ook druk van enthousiasme. Na een kilometer of 2 kwamen we een beetje in de flow. Aan het begin van de route heeft iedereen zijn gevoel een cijfer gegeven, ik voelde mij een 7 en afgesproken dat ik zou uitstappen als ik mij een 4 voelde. Gelukkig bleef ik mij een hele tijd een 7 voelen.

De route was mooi, de sfeer was goed en wat helemaal super was de support langs de weg! Vooral onze trouwe supporters die minimaal 4x langs de route stonden. Het weer was goed, de ene keer liepen we in de brandende zon en even later liepen we in een verkoelend buitje. Vooraf zeiden veel mensen dat ik vooral moest gaan genieten en dat heb ik ook zeker gedaan. Ik voelde mij goed, ik kon gewoon meedoen en voelde mij niet ziek, zo fijn!

Tijdens de tocht heeft Ro nog een stukje meegelopen, ook haalde Dirk (die de hele marathon liep) ons nog in en heeft nog een paar kilometer met ons meegelopen. De eerste 10km gingen eigenlijk wel snel voorbij en bij de stempelpost hebben we een pauze gehouden. Even gezeten en wat gegeten. Ik voelde  mij nog goed, dus besloten om door te lopen. De derde stempelpost was bij de Potten en eigenlijk was ik er toen wel klaar mee, maar ik vond dat ik nu niet kon gaan opgeven, want we waren er bijna! Nou ja bijna, we moesten nog een kleine 7 km. En ik kan je vertellen 7km is best ver als je er klaar mee bent...

Gelukkig stond ons supportersteam weer langs de weg en met nog 4km te gaan besloten Ro en Fie met ons mee te lopen, zo fijn! Ook kwam mijn broer met mijn nichtje nog even naast ons fietsen. Fijn die afleiding, want de laatste loodjes zijn echt het zwaarst. Mijn tempo daalde ook drastisch, ik kon gewoon niet meer sneller. Op de boulevard stond het supportersteam weer en kregen we van de schoonmoeder van Sharon een roos, zo lief. En na ongeveer 5 uur kwamen we eindelijk over de finish!

Wat ben ik trots op ons, want we did it! En wat ben ik blij met mijn lijf dat ik 'gewoon even' 21.1km heb gewandeld. Je zou toch zeggen dat als mijn lichaam dit kan, ik morgen ook gewoon een goede uitslag krijg. F*ck de kanker... Vandaag ga ik vooral nagenieten van gisteren, want wat was het een mooi avontuur en wat hebben we weer mooie herinneringen gemaakt! Carpe Diem.